‌در حال حاضر نرخ‌های متعددی برای نرخ ارز در بازار رسمی و آزاد وجود دارد که اولین آن ارز مرجع با قیمت ثابت است. این نوع، همان ارزی است که برای واردات اجناس و اقلام اولویت داری چون مواد غذایی‌، دارو و هر آنچه الزام به ورود آن است، استفاده می‌شود. دومین ارز را ارز سبز می‌گویند یعنی ارز مرجع به اضافهX تومان که ارزش آن K تومان می‌شود.
اگر واردکننده‌ای کالاهای با اولویت ۳ و ۴ را وارد کند پروفرما و تخصیص ارز با K تومان پذیرفته می‌شود و گشایش می‌یابد و اگر کالا وارد کشور شد وارد‌کننده می‌تواند برگ سبز را به بانک عامل ارایه دهد و مابه‌التفاوت ارز مرجع به ارز حامل یعنی مبلغ هر دلار A دریافت کند. ارز آزاد یعنی بهای دلار بر حسب گردش و نوسان بازار عرضه و تقاضا که قیمت آن با یک اظهار نظر خارجی‌ یا داخلی جابه‌جا می‌شود که در یک ماه گذشته X در نوسان بوده است‌. قیمت این نوع ارز را نیاز مصرف‌کننده تعیین می‌کند، حتی اگر تعداد مصرف‌کننده کالایی در اقلیت باشد. و در تعیین اولویت‌های وارداتی نمره‌ای نداشته باشد، واردکننده با یک نیازسنجی تقاضا در بازار اقدام به واردات اقلام مصرفی با ارز آزاد می‌کند. در این میان ارزهای زیارتی، سیاحتی، دانشجویی، بیماری‌های خاص، ماموریت‌های دولتی و خرید‌های فوری و اورژانس جای خود را دارد‌.